موسسه آموزشی پژوهشی پارسبانان

این موسسه به آموزش و پژوهش در زمینه های مختلف علمی می پردازد و به ارائه مشاوره و آموزش مبادرت می نماید . سوال از شما و تحقیقات و یافتن پاسخ و آموزش با ما

موسسه آموزشی پژوهشی پارسبانان

این موسسه به آموزش و پژوهش در زمینه های مختلف علمی می پردازد و به ارائه مشاوره و آموزش مبادرت می نماید . سوال از شما و تحقیقات و یافتن پاسخ و آموزش با ما

آموزش مدیریت بحران
آموزش مدیریت بازار
آموزش مدیریت تحقیقات
آموزش مدیریت فناوری
تالیف و تحقیق در زمینه های مختلفی که مورد نیاز شما باشد
سوال از شما و تحقیقات و یافتن پاسخ و آموزش با ما

۷ مطلب در مرداد ۱۳۹۵ ثبت شده است

مدیریت صحنه حادثه 2

دوشنبه, ۱۸ مرداد ۱۳۹۵، ۰۷:۰۰ ب.ظ
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ مرداد ۹۵ ، ۱۹:۰۰
دکتر سید عبدالرضا بابامحمودی

مدیریت صحنه حادثه

دوشنبه, ۱۸ مرداد ۱۳۹۵، ۰۶:۵۱ ب.ظ
مدیریت صحنه حادثه:

اتفاق برای یک فرد در هر مکانی ممکن است بوجود بیاید این مکان ممکن است منزل، پارکینگ، محیط خارج و یا هر جای ناشناخته دیگری باشد و طبیعی است که ورود به هر محیطی بایستی با ملاحظات خاصی انجام شود و این ارزیابی صحنه حادثه باید قبل از ورود به محل حضور مصدوم توسط امدادگر انجام شود. چراکه برای انجام خدمت رسانی مناسب وجود ایمنی مناسب یک صحنه الزامی بوده و امدادگر تنها در صورت سالم بودن در صحنه می تواند به مداوای مناسب بیماران بپردازد.

لذا در این ارزیابی باید نکاتی را در ذهن داشت و توجه به مطالب زیر در ارزیابی صحنه ضروری بسیاراست :

Ø چند لحظه ای توقف قبل از هر نوع عملیات : ایست STOP

Ø درمورد شرایط و ابعاد خسارت و تلفات فکر کنید : THINK

Ø نحوه کاهش آسیب و عملیات را بررسی کنید و موارد خطر آفرین را دریابید : OBSERVE

Ø برای انجام عملیات برنامه ریزی کنید و وسائل مورد نیاز را مشخص کنید : PLANING

مهمترین نکات مورد توجه در ارزیابی صحنه حادثه :

البته باید در نظر داشت که ارزیابی صحنه حادثه یک سیستم ثابت و پایدار نیست وچون هر لحظه ممکن است یک صحنه پایدار تبدیل به صحنه ناپایدار گردد. لذا توجه به اصول زیر در ارزیابی یک صحنه حادثه الزامی است و باید در تمامی لحظات از ایمن بودن آن اطمینان داشت . بطور خلاصه در یک حادثه موارد زیر در بررسی و ارزیابی صحنه بسیار مهم وحیاتی است :

1- توجه به ایمنی صحنه و اینکه به هیچوجه وارد صحنه های غیر ایمن نباید شد

2- توجه به ترتیب اولویت در ایمنی فردی و دانستن اینکه وجود و اطمینان از ایمنی خود امدادگر در اولویت نخست بوده و سپس به ترتیب ایمنی همکارمان و سایر نیروهای امدادی و سپس ایمنی مصدوم و سایر شاهدین در صحنه در ادامه اولویت قرار دارند.

3- توجه به رعایت عدم تماس با ترشحات بدن مصدوم ازجمله خون ، ترشحات حلقی و ...

4- توجه به مکانیسم حادثه به طوری که شما با توجه به این امر می توانید پیش بینی کنید که در ساعات بعدی ممکن است اتفاق قابل توجهی برای بیمار می افتد یا خیر

5- توجه و تخمینی از تعدادمصدومین احتمالی که این مورد نیز برای برنامه ریزی اقدامات می تواند بسیار مناسب باشد. و البته به دلیل عدم توجه به آن نیز ننمن است جان بیماری تهدید گردد.

برای درک بهتر موضوع در حوادث مختلف به ذکر مثالهایی از حوادث شایع می پردازیم :

در حوادثی مثل تصادفات خودرو و یا هر حادثه دیگری بهتر است برای کنترل بهتر صحنه حادثه به نکات زیرتوجه ویژه شود :

- آیا وسیله نقلیه ثابت است .

- آیا برای تثبیت خودرو جهت ایمنی صحنه اقدام شده است.

- آیا سیمهای برق به صورت آزاد و خطرناک در روی خودرو یا نزدیک آن وجود دارد.

- آیا نشت بنزین و سایر سوختهای دیگر وجود دارد .

- آیا خطر آتش سوزی مطرح است .

- آیا خطر وجود مواد سمی در صحنه وجود دارد .

- آیا شیشه های شکسته و فلزات بریده شده تهدیدی برای مصدوم یا سایر شاهدین محسوب می شود .

- اثاثیه و لوازمی که در دسترسی به بیمار اختلال ایجاد می کند بررسی و حذف نمایید

- آیا نور کافی جهت دید در محیط حادثه وجود دارد

- بیمار را به جایی که امکان مراقبت و ارائه خدمات بیشتر فراهم است انتقال دهید

- از بی حرکتی محل معاینه بیمار اطمینان حاصل کنید.

- در صورت خطرناک بودن صحنه یک راه فرار را برای خود در نظر داشته باشید .

- صحنه حادثه را کنترل کنید ، همیشه شروع کننده فعالیت باشید نه اینکه به فعالیت سایر حاضران در صحنه پاسخ دهید.

اگرچه که شما در تمام موارد قصد کمک دارید اما برای تسلط بیشتر در صحنه حادثه باید :

- آرام و صبور باشید .

- باوقار و مردم دار باشید.

- انعطاف پذیر باشید.

- نسبت به وضعیت خود ، همکاران ، بیمار و محیط اطراف آگاه باشید

- با مردم یا همراهان بیمار، که از شما تقاضای کمک کرده اند مهربان باشید.

توجه به مکانیسم حادثه :

مکانیسم حادثه یعنی شرایطی که در آن حادثه ایجاد شده است و در واقع مکانیسم حادثه مهمترین جزء ارزیابی صحنه حادثه بوده که می تواند به ما در روند کمک به مصدومین یاری نماید چون ممکن است فردی در صحنه علائم واضحی از آسیب را نداشته اما بدلیل مکانیسم قابل توجه بعداً دچار نارحتی گردد. لذا باید در حادثه مهم اتفاق افتاده به مصدومین توجه بیشتری داشته باشیم.

توجه و تخمینی از تعداد مصدومین :

Ø درخواست کمک فوری قبل از انجام هرکاری در مواردی که تعداد مصدومین زیاد است. بسیار مهم و قابل توجه می باشد لذا باید به این نکته نیز تاکید داشت. البته گاهی اوقات هم اگر به وجود نفرات آسیب دیده توجهی نکنیم ممکن است موجب عدم معاینه افراد اسیب دیده گردیم که در این مورد جای بحث دارد از جمله در تصادفاتی که در خودرو آسیب دیده صندلی کودک وجود دارد ولی داخل خودرو خبری از بچه نیست . اگر برای جستجوی بچه ای که ممکن است در صحنه حادثه به بیرون پرتاب شده دقت نکنیم حوادث تلخ تری نیز ممکن است بوجود آید.

توجه به دوری از ترشحات بدن مصدوم :

با توجه به اینکه نمی دانیم مصدومین چه بیماریهایی ممکن است داشته باشندو اینکه خون و سایر ترشحات بدنی آنها ممکن است حاوی بیماریهای خطرناکی باشند لذا باید از تماس مستقیم با ترشحات بدنی مصدوم دوری جست. ودر کل باید این قانون را پذیرفت که همه افراد ممکن است مبتلا به بیماری خطرناک قابل سرایت از طریق مختلف باشند و لذا از تماس با تمام ترشحات بیمار باید پرهیز کرد.

توجه به اولویت در ایمنی :

ممکن است این سوال پیش بیاید که در یک حادثه اولویت ایمنی با کیست؟ علیرغم توجه به اهمیت جان بیمار برای ما بایستی در نظر داشت که حفاظت از خود امدادگر بعنوان اولین اولویت در ایمنی خواهد بود و پس از اطمینان از وجود امنیت بایستی وارد صحنه شده و به انجام اقدامات پرداخت. و هر موقع که احساس کنیم حضور در صحنه برای سلامتی خود امدادگر خطرناک است باید بلافاصله صحنه را ترک نمود. و در ادامه به ایمنی سایر افراد به ترتیب اهمیت توجه داشت.

البته لازم است تمام امدادگران ضمن برخورداری از اطلاعات مناسب به جعبه کمک های اولیه ای که شامل وسایل مناسب و ضروری است دسترسی داشته باشند و در کنار بکارگیری اقدامات از وسایل مناسب نیز برای این کار استفاده نمایند. در جدول زیر به پاره ای از این موارد اشاره شده اما لازم است تمام امدادگران براساس تهدیداتی که ممکن است در محیط زندگی خود اشته باشند به تجهیز مناسب جعبه کمک های اولیه خود بپردازند.

لذا تمام موارد توصیه شده زیر می تواند بر اساس شرایط تغییر نماید.

مدیریت صحنه  و اقدامات مهم در سایر موارد از جمله تماشاگران:

 البته شما که کمک های اولیه را می دانید باید جهت کاهش خطر برای تماشاگران آنها را از صحنه دور کنید . معمولا درخواست دور شدن از آنها به تنهایی کافی نخواهد بود. شما می­توانید با استفاده از الفاظ خاصی آنها را به محلهای ایمن راهنمایی کنید. مثلا (( به طرف دیگر جاده بروید)) یا (( در پیاده رو بایستید)). همچنین می­توانید از بعضی از تماشاگران جهت دور نگهداشتن بقیه از صحنه کمک بگیرید. در صورت در دسترس بودن طناب یا نوارهای مسدودکننده می توانید از آنها نیز استفاده کنید. بدیهی است که  مردم معمولا از این سدها عبور نخواهند کرد.

 البته چون لزوم توجه به ایمنی گاهی اوقات بسیار با اهمیت است لذا در اینجا به مواردی که ممکن است برای شاهدین خطرساز باشد بعنوان مثال اشاره می شود:

نشت بنزین:

نشت بنزین در حوادث اتومبیل بسیار شایع  و ممکن است برای شاهدین بسیار خطرناک باشد. لذا توجه به این احتمال ممکن است توجه ما را به حادثه بیشتر نماید.

باطری اتومبیل :

باطری اتومبیل خطرناک است و باید از تماس با آن اجتناب شود.

کابل­های الکتریکی افتاده :

کابل­های الکتریکی افتاده ممکن است به علت آب و هوای بد یا برخورد اتومبیل به تیرهای برق دیده شوند.و ممکن است دارای جریان برق بوده و سلامتی افرادی که به آن نزدیک می شوند را تهدید نمایند. البته از آنجائیکه معمولاً جریانهای برق با ولتاژ بالا از این کابلها عبور می نماید لذا رعایت فاصله مناسب از این کابلها الزامی است.گاهی اوقات نزدیک شدن به کابلهای برق فشار قوی حتی بدون تماس نیز می تواند بسیار خطرناک باشد.

اتومبیل در تماس با کابل افتاده :

اگر کابل به روی اتومبیل افتاده به مسافران گیرکرده در داخل خودرو بگویید که داخل اتومبیل بمانند. هرگونه تلاشی جهت حرکت دادن کابل یا خروج مسافرین ممکن است منجر به آسیب یا مرگ شما و یا حتی مسافران  داخل خودرو و شاهدین گردد.

لذا بهترین اقدام در خصوص این حادثه این است که  :

- تمام تماشاگران را از اتومبیل دور کنید.

- با اداره برق تماس بگیرید.

- با آتش نشانی تماس بگیرید.

اتومبیل بدون ثبات و پایداری  :

تمام اتومبیل­های تصادف کرده را بدون ثبات در نظر بگیرید مگر آن که شما خودتان آن را ثابت کرده باشید.  حتی اگر اتومبیل تصادف کرده به روی چهار چرخ باشد بی ثبات است و نیاز به ثبات کردن دارد.

 

 لذا ممکن است خودرو در حال فرو رفتن در جایی خطرناک باشد که در این صورت اگر امکان در آوردن سریع سرنشینان وجود دارد باید اقدام شود و البته اگر اتومبیل در یک مکان مناسب بود و تهدید دیگری هم برای سرنشینان وجود ندارد و همچنین احساس می کنید که  ممکن است تعدادی از مسافران آسیب دیده باشند بهتر است منتظر حضور پرسنل اورژانس 115 باشید. در هر صورت باید خاطرنشان شود که حضور شما در صحنه برای کمک رسانی در مواردی مورد تاکید است که احتمال بروز خطر جدی برای سرنشینان تا زمان حضور اورژانس وجود دارد و در شرایطی که فکر می کنید با مدیریت خود می توانید تا زمان رسیدن پرسنل 115 صحنه حادثه را ایمن نگه دارید توصیه به عدم دخالت و منتظر حضور پرسنل EMS بودن  بهترین کار خواهد بود.

مروری بر اقدامات لازم  در مواقع خاص از جمله :

بروز آتش سوزی ، برق گرفتگی و غرق شدگی و بیماران مهاجم و روانی :

        آتش سوزی ها :

- روشن کردن زنگ حریق و اطلاع سریع به آتش نشانی

- کمک به خروج افراد از محل حریق

- کنترل آتش و وسعت حریق و بستن درب  ها برای کنترل آتش

- در هنگام آتش گرفتن لباسها ابتدا مصدوم را نگه داشته و یک پتوی خیس که از الیاف نخی و غیر پلاستیک باشد  دور وی به پیچانید تا با عدم رسیدن اکسیژن آتش سریع خاموش گردد.

- سعی کنید تمام لباسهای در حال سوختن را از بدن فرد خارج کنید مگر اینکه لباسها به بدن فرد چسبیده باشد که در این صورت لباس را طوری قیچی کنید تا قسمت های چسبیده در محل باقی و سایر قسمت ها خارج گردد.

- تمام اشیاء فلزی و زیورآلات را بلافاصله در آورید چون ممکن است موجب ادامه سوختگی گشته و همچنین بدلیل تورم قسمت های سوخته پس از حادثه ممکن است براحتی خارج نگشته و حتی خونرسانی اندام را هم مختل نماید.

- در صورت وجود آب محل سوختگی را با آب خنک کنید. برای این کار نیازی به آب استریل نبوده و از هر آبی که قابل خوردن است می توان برای این کار استفاده کرد.

- در ساختمان پر از دود و گاز به حالت سینه خیز یا نشسته عبور کنید و با استفاده از پتو و یا فرش فضاهای زیر درها را پر کنید.

- البته در تمام این موارد لازم است که شما جانب احتیاط را رعایت واز حضور در این مکانهای خطرناک پرهیز نمائید مگر اینکه به هر دلیل اصرار به کمک یا ضرورت انجام مداخله برای شما وجود دارد.

- گاهی اوقات اقدامات برای این است که شما خودتان داخل یک ساختمان در حال سوختن حضود دارید و لازم است با بهترین اقدام برای نجات خود و دیگران تلاش کنید.

 برق گرفتگی  و صاعقه زدگی:

v      عبور جریان الکتریکی از بدن فرد می تواند  باعث سوختگی، توقف تنفس و ایست قلبی شود.

v   جریان برق فشار قوی: می تواند فرد را پرتاب کند و باعث شکستگی استخوانها و آسیبهای مرگبار شود.هرگز برای کمک به مصدوم به محدوده جریان برق فشار قوی وارد نشوید(فاصله مطمئن 18 متر می باشد).

v  جریان برق فشار ضعیف: قطع کردن جریان برق و دور کردن منبع برق از مصدوم با یک  وسیله چوبی مثل جاروی چوبی یا پلاستیکی در حالی که خود روی جسم خشک و نارسا ایستاده اید. یا کشیدن و دور کردن مصدوم از منبع الکتریکی با استفاده از روش مناسب پس از قطع منبع برق از توصیه های مناسب است. در ضمن هر فرد برق گرفته را بعنوان احتمال آسیب برای ستون فقرات در نظر بگیرید حتی اگر مصدوم پس از برق گرفتگی در همان جای خود مانده باشد.

غرق شدگی :

در مورد خطرات ناشی ازغرق شدگی بخصوص با آب سرد  با درجه حرارت آب دریا از 5 تا 15 درجه ساتیگراد که می تواند باعث بروز کاهش دمای بدن گردد که به غیر از غرق شدگی می تواند موجب افزایش بروز خطرات  جدی و تهدید کننده برای غرق شده  شود.

مشکلات ناشی از غرق شدگی می تواند شامل موارد زیر باشد :

Ø      نفس نفس زدن بیمار و بلع آب

Ø      افزایش ناگهانی فشار خون و بروز حمله قلبی

Ø      کاهش قدرت شنا کردن بدلیل خستگی و حتی انقباض عضلانی

Ø      از دست دادن هوشیاری بدلیل کمبود اکسیژن و بروز حوادث بعدی

Ø      و کاهش دمای بدن(هیپوترمی)

اقدامات مناسب در فرد غرق شده :

۱-برای رفتن به آب برای کمک به فرد غرق شده بعنوان آخرین اقدام انجام می شود و البته باید با وسایل مناسب وارد آب شد و حتماً آشنا بودن به فنون شنا و حمایت سایر پرسنل

۲-شروع اقدامات درمانی از داخل آب و از جایی که پاهای ناجی به کف استخر رسید با انجام تهویه دهان به بینی مصدوم

۳-حمایت از ستون فقرات گردنی مصدوم در حین کمک رسانی و حتی خارج ساختن از آب

۴-خارج کردن مصدوم از آب و درضمن گرم کردن  در صورت نیاز انجام احیاء قلبی- ریوی(CPR)

۵-صبر کنید تا نیروهای تخصصی برسند.

۶-البته در استخر از جلیقه نجات و یک تیرک استفاده کنید.

۷-در دریا و سیل باید پرسنل آموزش دیده عملیات را انجام دهند. 

۸-در آب های آزاد باید از جلیقه نجات استفاده کنید .

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ مرداد ۹۵ ، ۱۸:۵۱
دکتر سید عبدالرضا بابامحمودی

CBRNE

دوشنبه, ۱۸ مرداد ۱۳۹۵، ۰۲:۲۸ ب.ظ
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ مرداد ۹۵ ، ۱۴:۲۸
دکتر سید عبدالرضا بابامحمودی

رویارویی و جدال انسان با پدیده های طبیعی پیشینه ای به بلندی تاریخ حیات انسان دارد. این پدیده-ها بارها انسان را مقهور خود ساخته و چهره جغرافیایی بسیاری از جوامع را تغییر داده است. این سوانح هرساله در جهان منجر به مرگ و معلولیت جسمی و روانی میلیون ها انسان و صدمات مالی بسیار می گردد.

فریبا بامری، کارشناس بهداشت روان شهرستان خاش گفت: کشور ما ایران درطول تاریخ با حوادث غیرمترقبه و بلایای طبیعی فراوانی دست به گریبان بوده و بنا به جایگاه جغرافیایی خاص، جزء ده کشور بلاخیز جهان به  شمارمی رود. بر اثر سوانح و بلایا، افراد بسیاری جان خود را ازدست داده  و تعداد زیادی نیز ازنظر جسمی و روانی آسیب  دیده  اند. آسیب  دیدگان بلایا رنج و فشار زیادی را تجربه  کرده  و نیازمند حمایتهای روانی هستند.

به دنبال نام گذاری دهه 1990 به عنوان دهه بین المللی کاهش بلایا توسط سازمان ملل متحد،...

قانون تشکیل کمیته ملی کاهش اثرات و بلایای طبیعی در مرداد 1370 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. واقعه اسفبار زلزله رودبار در سال 1369 تاثیر بسزایی در آغاز چنین حرکتی داشت. این کمیته از 9 کمیته فرعی تخصصی به مسئولیت وزراء و یا معاونین آنها در سازمانهای ذیربط تشکیل می شد که یکی از آنها کمیته فرعی بهداشت و درمان بود و تامین خدمات بهداشت روان یکی از وظایف این کمیته محسوب می گردید. این کمیته در سال 1376شروع به برنامه ریزی برای تهیه طرح " نحوه ارائه خدمات به آسیب دیدگان ناشی از بلایای طییعی" نمود. ولی از آنجاییکه دانش اندکی در این زمینه در سطح بین المللی وجود داشت و از طرفی کاربرد همان دانش در ایران با توجه به تفاوتهای فرهنگی وبومی امکان پذیر نبود، برنامه ریزی با رویکرد پژوهش نگر آغاز شد. این وظیفه به عهده اداره سلامت روان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و با همکاری تعدادی از اساتید و کارشناسان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و دانشکده پزشکی بیرجند و منطقه قائنات و اردبیل به انجام رسید.
نیازهای اعلام شده مردم آسیب دیده اطلاعات جالبی به همراه داشت. از لحظات بعد از حادثه، نیاز به دریافت اطلاعات بخصوص درمورد وضعیت سلامت خانواده و بستگان اهمیت فوق العاده ای داشت. بیش از 75% از آسیب دیدگان نیاز به دریافت اطلاعات درمورد وضعیت سلامت اعضاء خانواده خود داشتند و این درحالی بود که هیچگونه سیستم منظمی در این رابطه وجود نداشت و حتی در برخی از موارد امدادگران به غلط رفتار می کردند. پس از حادثه اکثر افراد نیاز به مشاوره و درد دل را در سطح بالائی حس می کردند ولی دوستان و آشنایان مهمترین منبع دردسترس آسیب دیدگان بودند.

   براین اساس و با توجه به تجریبات زلزله اردبیل و قائن و بر اساس نیاز سنجی انجام شده توسط آقای دکتر یاسمی و همکاران اولین پیش نویس برنامه آمادگی در بحران در سال 1376 تهیه گردید و همان سال تهیه متون و آموزش نیروی انسانی از طریق آموزش مربیان هلال احمر بوسیله تیم فوق-الذکر و نیز آموزش تعدادی روانپزشکان و روانشناسان آغاز شد. دومین پیش نویس برنامه براساس نتایج مطالعه آزمایشی متعاقب زلزله استان قزوین در سال 1381 تهیه شد. متون آموزشی برای سه سطح متخصصین، امدادگران و مدیران و پمفلتهایی برای مردم عادی تهیه شد. کلیه روانپزشکان و روانشناسان شبکه بهداشت و درمان کشور طی دو کارگاه تخصصی " حمایتهای روانی اجتماعی در شرایط اضطراری " آموزش ویژه دریافت کردند. تا قبل از زلزله بم 60 متخصص بهداشت روان آموزشهای لازم را در ارتباط با مداخلات مذکور دریافت کرده بودند. به منظور ارتقاء کمی و کیفی و سرعت بخشی به ارائه خدمات روانی- اجتماعی ادامه آموزش نیروها و منابع انسانی ضروری می نمود.

تیرماه 1381 زلزله 6 ریشتری در روستاهای اطراف قزوین باعث مرگ 235 تن و برجای ماندن هزارن زخمی شد.اداره سلامت روان با همکاری هلال احمر تصمیم به اجرای طرح مداخلات روانی اجتماعی در بلایای طبیعی گرفت. مداخلات آغاز گشت. نتایج ارزیابی قبل و بعد از مداخله نشان دهنده کاهش سایکوپاتولوژی در بالغین و کودکان بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله بود.

   مطالعات پایلوت در زلزله قزوین نشان داد که برنامه کشوری اجرایی می باشد و مداخلات روانی – اجتماعی عملی و موثر است. برنامه پس از زلزله قزوین در سال 1381 بازبینی و تصحیح شد. در زلزله بم نیز با توجه به وسعت حادثه و برجای ماندن تعداد زیادی از آسیب دیدگان روانی این برنامه مورد بهره برداری و اجرا قرار گرفت تا اینکه منطبق بر شرایط موجود در بم برنامه به شیوه عملیاتی نهایی تبدیل شد و مورد بهره برداری و اجرا قرار گرفت.

بازبینی چهارم برنامه در سال 1388 و براساس نیاز مشاهده شده به دنبال حادثه آتش سوزی منطقه بازنه اراک و زلزله بندرعباس از سوی جمعی از صاحب نظران در این زمینه، زیر نظر اداره سلامت روان صورت پذیرفت.

از این رو و براساس نیاز مشاهده شده در دفتر سلامت روانی اجتماعی و اعتیاد، اداره سلامت روان برآن گردید تا به بازبینی متون آموزشی حمایتهای روانی اجتماعی در بلایا و حوادث غیر مترقبه اقدام نماید تا با استفاده ازمطالب و مستندات علمی موجود در سطح دنیا بتوان دانش و مهارت های کافی را در اختیار دانش آموختگان در این حیطه قرار داد . لازم به ذکر است که تهیه و تدوین این مجموعه آموزشی برای اولین بار در وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی در حالی صورت گرفته است که به عنوان اولین تجربه مستند در زمان بحران اقدامی بسیار بجا و درخور تمجید بوده است،

حمایت های اولیه روانی اجتماعی از آسیب دیدگان

منظور از حمایت های اولیه روانی – اجتماعی برای آسیب دیدگان، چه اقداماتی می باشد؟

•    حمایت های اولیه روانی – اجتماعی برای آسیب دیدگان بلایا

انجام اقدامات و رعایت اصول زیر می تواند پس از بروز بلایا درایجاد آرامش، حفظ سلامت روان و کاهش استرس در آسیب دیدگان کمک کننده باشد.

1)با آسیب دیدگان ارتباط صحیح برقرارکنیم.

نباید با آسیب دیدگان مثل شیء برخورد کرد. باید برای ارتباط با آنها وقت گذاشت و ارتباط باید در حدی باشد که ایجاد وابستگی نکند.

2)در انتقال مصدومین جسمانی به بیمارستان عجله نکنیم.

به غیر از موارد فوریت پزشکی که لازم است بیمار به بیمارستان های تخصصی انتقال داده شود در موارد دیگر باید فهمید علاوه بر مصدومیت جسمی چه چیزی آسیب دیده را رنج می دهد.

3)به افراد اطلاعات صحیح بدهیم.

هنگام وقوع حوادث اخبار ناگواری وجود دارد مثلا از ما ممکن است بپرسند آیا پدر من زنده است؟ آیا از پسر من خبری داری؟‌گاهی وسوسه می شویم به خاطر آنکه طرف مقابل ناراحت نشود به او دروغ بگوییم. این کار درست نیست. زیرا علاوه بر اینکه غیراخلاقی می باشد اعتماد مردم به ما و سایر نیروهای امدادی را کاهش می دهد و نگرانی عمومی را بالا می برد.

در مواردی که اطلاعی نداریم بگوییم چیزی نمی دانم. اگر مرکزی وجود دارد که چنین اطلاعاتی دارد شخص را راهنمایی کنیم. سعی کنیم دقیقا آنچه را می دانیم منتقل کنیم. وقتی خبر بدی داریم آن را به تدریج و حتی الامکان در جمع مطرح کنیم. قرار دادن شخص داغدار در جمع گروهی از افراد داغدار شبیه خودش تحمل درد را آسان تر می کند. روحانی تیم نیز می تواند با حمایت معنوی و اجرای مراسم دینی، رنج داغدیدگی را در آسیب دیدگان کاهش دهد.

4)افراد را از دیدن جنازه عزیزانشان محروم نکنیم.

دیدن جنازه عزیزان می تواند موجب شود تا فرد داغدار واقعیت مرگ عزیزان خود را بهتر بپذیرد. اگر اطلاعاتی راجع به چگونگی فوت و علت مرگ عزیزشان داریم می توانیم آنرا با بازماندگانشان در میان گذاریم. فقط در مواردی که جنازه یا صحنه مرگ وحشتناک است. بخش آسیب دیده جنازه را محدود کرده، صحنه های مناسب را به آنها نشان دهیم.

5) مانع ابراز احساسات افراد نشویم.

بگذاریم افراد گریه و زاری و شیون کنند. به آنها نگوییم «گریه نکن» تخلیه احساسات، آنها را راحت تر خواهد کرد.

6) استراحت شبانه ضروری است.

مردم را تشویق کنیم سروصدای شبانه را کم کنند.

7) برای آرامش بخشیدن به افراد از باورهای دینی آنها کمک بگیریم.

ولی اگر به علت تحریک پذیری واکنش نامناسبی از خود نشان دادند وارد بحث های فلسفی با آنها نشویم.

8)افراد را تشویق کنیم در مراسم تشییع جنازه و بخصوص نماز میت شرکت کنند.

اگر نماز میت گروهی و وسیع برگزار شود اثر روانی مثبت تری خواهد داشت.

9)سعی نکنیم افراد را به زور از محل سکونت خود دورکنیم.

ولی در صورتی که خطراتی در مورد ادامه اقامت آنها وجود دارد بطور جدی گوشزد کنیم و سعی نماییم در موارد ضروری از طریق افراد محلی آنها را قانع کنیم.


10)مانع تجمع داغدیدگان نشویم.

عزاداری گروهی به آرامش روانی آسیب دیدگان کمک می کند. از طرف دیگر در صورتی که افراد به دلایل شرعی و غیره مایل به سکونت زیر یک سقف نیستند به آنها حق بدهیم و با آنها همکاری کنیم.

11)داغدیدگان را به شرکت در فعالیتهای اجتماعی، ورزشی و بازسازی تشویق کنیم.

به خصوص سعی کنیم افراد منزوی را در کارهای اردوگاه یا محلی که در آن به صورت موقت زندگی می کنند، شرکت دهیم اما راهنمایی در این مورد نباید به صورتی باشد که افراد حس کنند به زور وادار به انجام کار شده اند. تا مجبور نشده اند نباید بجای آنها تصمیم بگیریم.

12) در صورت وقوع درگیری، جلوگیری از دعوا و جر و بحث و جدا نمودن افراد آسیب دیده مفید است.

در موارد ضروری از افراد با نفوذ محلی کمک بگیریم و به کمک آنها از طرفین دعوا بخواهیم به جای دعوا برنامه ریزی مشترک برای حل مشکل داشته باشند.

13)درصورتی که متوجه شویم فردی به علت فشار روانی به مواد مخدر پناه آورده او را از این کار منع نموده و به تیم حمایت روانی – اجتماعی معرفی نماییم.

14)درصورتی که علایم اختلالات روانی در افراد مشاهده کردیم در حدی که امکان دارد باعث آسیب به خود یا دیگران شوند یا تحمل رنج برایشان دشوار شده باشد یا نتواند اعمال روزمره طبیعی را انجام دهند حتما باید آسیب دیده را به تیم حمایت روانی – اجتماعی معرفی کنیم ولی صراحتا عنوان نکنیم که او روانی شده است. مردم از اینکه برچسب بیماری روانی روی آنها بخورد راضی نیستند. می توانند از اصطلاحات «اعصابت تحت فشار است» و یا اینکه «ناراحتی عصبی پیدا کرده ای» استفاده کنیم.

15 ) کودکان را از والدینشان جدا نکنیم.

•    اگر مادر کودک مجروح است، سعی کنیم کودک را همراه او یا پدرش برای درمان اعزام کنیم.

•    اگر کودک مجروح است، الزاما باید مادر یا پدر یا یکی از بستگان نزدیک او همراهش اعزام شوند.

•    اگر کودک شیرخوار است و مادر فوت کرده است، ابتدا سعی کنیم مادر رضاعی یعنی کسی که بتواند به او شیر بدهد پیدا کنیم. سپس بچه را به شخصی از بستگان نزدیک مانند خاله، عمه، مادربزرگ یا پدربزرگ بسپاریم و سفارش کنیم تاحدامکان با او باشد و او را در آغوش بگیرد و نوازش کند.

•    اگر مادر کودک فوت کرده است حتما پدر و یا سایر بستگان نزدیک باید بطور دایم همراه بچه باشد.

16 ) در صورتی که اشیا یا لباسی از پدر یا مادری که فوت کرده باقی مانده است (مثلا تسبیح یا روسری) آن را در اختیار فرزندش قرار دهیم.

17 ) حتی الامکان از تغییر مکان مداوم کودک خودداری کنیم.

18 ) به نیازهای تغذیه ای و بهداشتی کودکان در تمام سنین توجه کنیم.

19 )برای کودکان امکانات بازی و سرگرمی را فراهم کنیم. بازی باعث انحراف توجه کودک از استرس می شود. وسائل بازی را هر چه زودتر در اختیار کودکان بگذاریم بهتر است. می توانیم پس از طی مراحل حاد حادثه، یک مرکز بازی برای کودکان در منطقه تاسیس کنیم ولی شرکت کودکان در این مراکز باید با رضایت خاطر آنان توام باشد و والدین یا سایر نزدیکانشان باید در همان نزدیکی ها باشند.

20 ) نقاشی کردن کودکان علاوه بر کمک به تخلیه هیجانی و تسکین روانی می تواند نشان دهنده مکنونات ذهنی آنان نیز باشد.

کمکهای اولیه روانشناختی :

به دنبال بلایا اغلب افراد هیجانها و تجارب ناخوشایندی را تجربه می کنند.واکنشها ممکن است ترکیبی از سردرگمی، ترس، ناامیدی،درماندگی،بیخوابی،دردهای جسمی،اضطراب و خشم،سوگ،شوک، خشونت و بی اعتمادی، احساس گناه و شرم،ازدست دادن اعتماد و اطمینان از خود باشد.

کمکهای اولیه روانشناختی می تواند یک محیط امن ،آسوده، مرتبط با دیگران، خودکارآمد، توانمند و پرامید رابرای بازماندگان فراهم نماید.

بایدها:

      به افراد کمک کنید تا نیازهای پایه و اولیه خود مانند غذا، سرپناه و خدمات پزشکی را تامین کنند.اطلاعات درست به افراد درمورد چگونگی رفع این نیازها بدهید.( فراهم کردن امنیت و حمایت )

      افرادی که تمایل دارند درمورد حادثه اتفاق افتاده و احساسات مرتبط با آن با شما صجبت کنند، گوش دهید.   ( فراهم کردن آسودگی و آرامش)

      با افراد مهربان و دوستانه رفتارکنید، حتی اگر که آنها شما را نپذیرند.( فراهم کردن آسودگی )

      اطلاعات درست و دقیقی درمورد حادثه وضربه واقداماتی که درحال انجام است ارائه دهید. این کار می تواند به دیگران کمک کند که شرایط را بهتر بفهمند( کمک به آسودگی)

      به افراد کمک کنید تا با دوستان و آشنایانشان ارتباط برقرار کنند.( ارتباط با دیگران)

      افراد خانواده را دور هم جمع کنید.درصورت امکان شرایطی فراهم نمایید تاکودکان به والدین و یا عضو نزدیکی از اعضائ خانواده شان بازگردند.(ارتباط با دیگران)

      پیشنهادات عملی برای اجرای کارهایی که بتواند خودکارآمدی را افزایش دهد ارائه دهید. ( افزایش خودکارآمدی)

      به افراد کمک کنید تا نیازهاشان را تامین کنند.(افزایش خودکارآمدی)

      مکانهای ارائه دهنده انواع خدمات دولتی و غیردولتی را به مردم آسیب دیده معرفی کنید. ( امیدواری)

نبایدها:

      بازماندگان رامجبورنکنید که درمورد داستان خود و اتفاقاتی که پیش آمده صحبت کنند . بخصوص درمورد جزئیات ماجرا چراکه این کار ممکن است سبب کاهش خونسردی و آرامش افرادی گردد که تمایل ندارند جزئیات زندگی خود را برای دیگران بازگوکنند.

      به افراد اطمینان بی مورد ندهید مثلا نگویید "همه چیز خوب خو.اهد شد" و یا "حداقل شما زنده ماندید". بیان این جملات سبب کاهش آرامش افراد می گردد.
      به افراد نگویید که درحال حاضر چه کاری باید انجام دهند، یا چگونه فکر کنند، یاچه احساسی داشته باشند ویا اینکه قبلاچه کار باید انجام می دادند. این کار باعث کاهش خودکارآمدی و افزایش احساس گناه می شود.

      به افراد نگویید که شما به علت رفتارها و باورهایتان دچار رنج و عذاب شده اید. این موضوع باعث کاهش خودکارآمدی افراد میشود.

      قولی ندهید که قابل اجرا نیست. قول هایی که اجرا نشوند منجر به کاهش امیدواری در فرد می-شود.

      از خدمات موجود و فعالیتهای انجام شده انتقاد نکنید چرا که منجر به کاهش امیدواری و آرامش افراد می شود.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ مرداد ۹۵ ، ۲۰:۲۰
دکتر سید عبدالرضا بابامحمودی

استرس روانی در امداد گران

شنبه, ۲ مرداد ۱۳۹۵، ۰۸:۱۳ ب.ظ
 

امدادگران در معرض واکنش های روانی (Psychological reaction) شدید ناشی از حوادث و سوانح هستند که می تواند عامل بروز اختلالات روانی در آنها شود. این اختلالات علاوه بر تاثیرات و پیامدهای منفی فردی بر فعالیت انها نیز تاثیرات نامطلوب دارد و در واقع آنها قربانیان پنهان بلایا وحوادث هستند و حتی خود نیز در حین امدادرسانی ممکن است قربانی شوند و نیاز به امدادرسانی پیدا نمایند.

استرس های امدادگران

به طور کلی استرس های امدادگران را می توان در سه دسته تقسیم بندی کرد:

1-استرس ناشی از حرفه امدادگری

2-استرس ناشی از برخورد با صحنه دلخراش حادثه

3-استرس ناشی از مسائل و مشکلات سازمانی

 
 

عواملی که باعث بروز و یا تشدید این استرس ها می شوند و یا به عبارتی منابع استرس در هر گروه به شرح زیر است:

-عدم شناخت، دانش و آمادگی کافی در حرفه امدادگری، سنگینی فشار کار، احساس مسئولیت شدید در برابر افراد بازمانده و نجات انها، فقدان و یا نقص در وسایل و تجهیزات کمک رسانی، عدم هماهنگی در امدادرسانی و دوری از خانواده از جمله علل ایجاد استرس ناشی از حرفه امدادگری می باشند.

-مشاهده مجروحان به خصوص اطفال، اطفال بی سرپرست، صدای شیون و ناله، مواجهه با اجساد و استشمام بوی بد آنها، خطر ریزش ساختمان ها و وجود شرایط نامناسب زندگی برای بازماندگان از جمله علل ایجاد استرس ناشی از برخورد با صحنه های دلخراش حادثه است.

از جمله عللی که باعث ایجاد استرس ناشی از مسائل و مشکلات سازمانی می شود، می توان فقدان یک برنامه ریزی صحیح و هماهنگ در امدادرسانی و رقابت و کشمکش درون و بین بخشی، عدم حمایت کافی، رقابت و کشمکش بر سر مدیریت را نام برد.

 
 

-آموزش تریاژ و نحوه برخورد با آسیب دیدگان و مجروحان

-آموزش کمک های اولیه در امداد

-آموزش بهداشت روانی در سوانح، این آموزش ها در دو جنبه مطرح شده است:

الف)آشنایی با بهداشت روانی بازماندگان بلایا و نحوه برخورد صحیح با آنها

ب)نحوه غلبه بر استرس شغلی در حرفه امدادگری

-تامین تجهیزات امداد قبل از بروز حادثه

-سازماندهی و هماهنگی لازم درون و برون بخشی در امر امدادرسانی قبل و حین وقوع حادثه

-حمایت بیشتر از طرف مدیران و مسئولین ذیربط

 

-افرادی که از نظر روانی، آمادگی و توان برخورد با صحنه های دلخراش و استرس زا را ندارند به عنوان امدادگر در صحنه حضور نداشته باشند.

-امدادگرانی که به منطقه اعزام می شوند، توان مقابله و مهار واکنش های خود را داشته باشند.

-پس از پایان ماموریت، جلسات خاصی برای بیان احساسات و و عقده گشایی برگزار شود تا امدادگران با بازگویی احساسات و عواطف منفی و به اشتراک گذاری این تجربیات و تاکید بر خاطرات شیرین و شجاعانه در امر امداد و نجات، اثرات منفی این تجربیات را به حداقل برسانند.

-امدادگران مورد تشویق و ترغیب قرار گیرند و از حمایت بیشتری برخوردار شوند.


-مسئولین پس از ارزیابی و بررسی نوع نیازهای امدادگران، امکانات لازم را در جهت امدادرسانی در اختیار آنها قرار دهند.

-قبل از وقوع حادثه، سازماندهی و هماهنگی لازم درون و برون بخشی در امر امدادرسانی انجام شده و وظایف و حدود مسئولیت ها مشخص شود.

-در مجموع شناخت منابع استرس امدادگران و حمایت های عاطفی-روانی و نیز ورفع نیازهای آنان و برنامه ریزی صحیح توسط مدیران و مسئولین ذیربط باعث ارتقاء کیفیت و کمیت امدادرسانی خواهد شد.

دانلود فایل 


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ مرداد ۹۵ ، ۲۰:۱۳
دکتر سید عبدالرضا بابامحمودی

بازگویی روانشناختی Psychological Debriefing

شنبه, ۲ مرداد ۱۳۹۵، ۰۸:۰۶ ب.ظ

بازگویی روانشناختی جلسه ای گروهی برای بررسی دقیق واقعیات،افکار،برداشت هاوواکنش هایی است که پس از یک حادثه تکان دهنده سازماندهی می شود .

در واقع پروسه ای است که درطی آن فقدان اطلاعات، سوءتفاهم ها ترس از واکنش های شخص به آسیب برطرف 

می شود.

دانلود فایل

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ مرداد ۹۵ ، ۲۰:۰۶
دکتر سید عبدالرضا بابامحمودی


 

 

 

 

 

 

فهرست مطالب:

اهداف آموزشی

پیشگفتار

درس اول: مفاهیم

درس دوم: واکنش­­های روانی افراد در بلایا

درس سوم: گروههای آسیب­پذیر

درس چهارم : علائم اختلالات روانی در افراد آسیب­پذیر

درس پنجم  : ارجاع افراد نیازمند به مداخلات تخصصی

درس ششم: آموزش والدین کودکان آسیب­دیده

درس هفتم : حمایت­های اولیه روانی اجتماعی از آسیب­دیدگان

درس هشتم : واکنش سوگ

درس نهم : پیشگیری از فرسودگی شغلی

منابع

 

اهداف آموزشی

پس از مطالعه این متن، انتظار می­رود:

 

1-     سوانح را تعریف و انواع آن­را بیان کند.

2-     حمایت روانی در بلایا را تعریف کند.

3-     واکنش­های روانی آسیب­دیدگان در بلایا را بشناسد.

4-     اهمیت برنامه حمایت روانی در بلایا را بازگو کند.

5-     حمایت روانی اجتماعی اولیه را درمورد کودکان و بزرگسالان آسیب­دیده بشناسد.

6-     توانایی آموزش و نظارت بر فعالیتهای بهورزان را درعمل نشان دهد.

7-     راههای حفظ سلامت روان و پیشگیری از فرسودگی شغلی خود را بداند.

 دانلود فایل 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ مرداد ۹۵ ، ۱۶:۵۰
دکتر سید عبدالرضا بابامحمودی